Heeft iemand mijn cursus gezien?

Over studerende wezens, awards aan het Atomium en een ongeduldige leesclub

Mijn twee moedige soldaten wapenen zich voor de strijd. De een ordent met militaire precisie een handtas en rangschikt schrijfobjecten in àlle kleuren. De ander duikt voorzichtig in een rugzak die wegens gistende brooddozen toxisch kan zijn, op zoek naar die ene nog werkende stylo. Terwijl zij zich klaarmaken, ga ik al aan mijn schrijftafel zitten. Traditioneel is het examen Frans een uitputtingslag dus zal ik het huis een paar uur voor mij alleen hebben. Eindelijk.

Juni is een moeilijke maand voor de alleenstaande thuiswerker want dan is het huis ingepalmd door studerende tieners. Wezens die op zich niets vragen, want mama, zeg, we zijn toch groot genoeg, maar toch wel blij zijn als je hen snel even wegwijs maakt in kansberekeningen of passé composés of rap even naar de winkel holt voor de favoriete yoghurt en koekjes, en liefst net op het moment dat je die ongeopende mails zou beantwoorden.

Aardrijkskunde. Altijd al mijn favoriete vak.

Juni lijkt de maand waarin je als ouder àlle skills in één keer uit de opvoedingskast moet halen: de trooster, de aanmoediger, de uitlegger, de voorziener van brainfood dat ook lekker moet zijn, de vinder van vermiste handboeken, en ook wel de strenge die optreedt bij te lange Playstation-pauzes. Omdat het allemaal nogal veel is, moet ik soms een rondslingerende samenvatting in mijn mond proppen om opborrelende decibels te onderdrukken. Alles voor een zen-omgeving.

Mijn eigen blok herinner ik me namelijk als een erg chille periode. Ik kwam thuis van een examen en mijn lievelingseten stond klaar. Meteen erna trok ik naar mijn kamer tot ik koffie en koekjes rook. Onder het rustige zoemen van de afwasmachine sloeg ik een babbeltje met mijn moeder. Daarna ging ik weer studeren. In die lekker geurende keuken. Of languit in het gazon. Tot het tijd was voor het avondeten, meestal op het terras.

Mijn twee nog steeds vertrekkende tieners verschijnen aan mijn schrijftafel, in mijn persoonlijke ruimte.

- Mama, gaat het warm genoeg zijn voor een short? (alsof ik google ben)
- Mama, ik weet zeker dat JIJ mijn samenvatting hebt weggelegd, want het lag HIER!
(ja, bovenop mijn laptop).

Dan ineens, voor het eerst in vele jaren, bekijk ik mijn blok door de ogen van mijn moeder en besef ik dat er helemaal niets chills aan was. Toch niet voor haar. Ik besef hoe zij ’s morgens naar haar kantoor ging om er dubbel zo snel te werken als normaal om dan tegen de middag klaar te staan met het lievelingseten van niet één, maar drie kinderen. Hoe die op het moment dat er moest worden afgeruimd, vlug gingen studeren en het als het ware roken als haar werk klaar was, om dan van haar instant oplossingen te eisen voor stukken cursussen die op mysterieuze wijze ontbraken. Hoe ze, als ze eindelijk tijd had om zelf wat te werken, als scheidsrechter moest optreden tussen mijn oudste broer die de hele tijd basketballen tegen mijn muur gooide en ik die hem hiervoor met een passer wou aanvallen. Hoe ik in het hele huis een spoor van studeervernieling achterliet en wellicht ook niet opruimde. Hoe ze dus ’s avonds werk moest inhalen en tegelijk moest aanhoren hoe mijn vader mij met de moed der wanhoop zijn inzicht en liefde voor ruimtemeetkunde probeerde over te brengen. En hoe ze om vijf uur alweer wakker was, omdat ik altijd vroeg opstond om te herhalen, en dat ging nu eenmaal het best als ik eerst Violet van Hole had opgezet.

Ik bel mijn moeder. Ik heb het gevoel dat ik me moet excuseren.
Maar ze wuift het weg. ‘Wij deden dat gewoon zonder nadenken. En het was de gezelligste tijd van het jaar. Ik mis dat eigenlijk wel.’

Intussen is het broek-short dilemma opgelost. De twee dappere studenten vertrekken. Bon courage, roep ik nog. Ze antwoorden met de voordeur. De tram trekt hen dieper de stad in en ik staar naar het lege scherm. En ik weet dat ook ik dit ooit ga missen. Dat ik deze chaos, waarbij ik mezelf eventjes aan de kant schuif, maar beter omarm. Voor ik het weet, is het voorbij. En mijn deadline is toch nog een beetje veraf?

Ik klap mijn laptop dicht. Wat zouden we straks eten? Is couscous goed voor hun brein? Misschien ga ik eerst eventjes op de playstation.

Wat nog?

• Vorige week waren mijn broer Domien en ik op de Video Experience Awards die jaarlijks, in de schaduw van het Atomium, de beste bedrijfsfilms bekronen. We waren een van de drie genomineerden voor de Brightfish Storytelling Award met onze documentaire over de zomer van Maryam, een jonge vrouw met een verstandelijke beperking, in opdracht van de fantastische organisatie Duinhelm. We gingen niet met de award naar huis maar braken wel het record aan het dessertbuffet. Vorig jaar wonnen we trouwens wel in de categorie city-marketing met onze film voor stad Gent. Later kreeg die ook nog een Gouden Dolfijn in Cannes. Je kan die hier nog eens bekijken.

  

  Vraag nooit een regisseur, en zeker niet je broer, om een foto te maken van je outfit voor de awards. ©Domien Huyghe

• Tegenwoordig zit ik in een Whatsapp leesclub met veertienjarigen waarin zinnen verschijnen als ‘Omggg love nr Adena’. Adena is een personage uit Powerless, een bestselling YA fantasy roman dat wat dicht bij de Hungergames heeft gelegen, maar de wereld en het liefdesverhaal konden mij - en vijf miljoen andere lezers - best vermaken. Al was ik ook een klein beetje blij dat het uit was en eindelijk kon beginnen aan de nieuwe van Adichie. Ik was twintig pagina’s ver in haar Dream Count toen er een nieuwe bericht kwam. ‘En wat vind je van het vervolg? Er is nog Powerful, Reckless, Fearless en Fearful? Updates plssss!’

• Een lees- of cadeautip voor wie van boeken houdt. 103 boeken die je gelezen moet hebben van Wim Oosterlinck, het boek bij de geweldige podcast 3 boeken. Het staat boordevol leeslijstjes en markante verhalen van de podcast-gasten, waardoor je meteen zin krijgt om naar de bib / boekhandel te rennen. Powerless, Powerful, Reckless, Fearlesss of Fearful ben ik er wel nog niet in tegengekomen

  

  Op de boekvoorstelling van 103 boeken van Wim Oosterlinck. De man heeft trouwens een geweldige substack. Check het hier.

  .